فلورايد و آب هاي معدني

فلورايد در آب هاي معدني!!!

در ماههای اخیر شاهد انتشار مطلبی در فضای مجازی با موضوع "  افزایش فلوراید به آبهای بسته بندی در ایران با هدف افزایش تاریخ ماندگاری و مصرف " این محصولات بوده ایم !! بگونه ای که نگارنده مدعی شده است که تاریخ مصرف آبهای بسته بندی در همه جهان تنها یک هفته و در ایران به دلیل افزایش فلوراید به آب چندین هفته یا یک سال می باشد !!

متاسفانه نویسنده مطلب مذکور چنانچه تجربه سفر به سایر کشورهای جهان را نداشته است ، کمترین زحمت در خصوص بررسی تاریخ مصرف آبهای بسته بندی در سایر کشورهای جهان از طریق جستجو در اینترنت را نیز به خود نداده است و تنها به طرح ادعایی واهی و نادرست با استفاده از برداشت ذهنی خود اکتفا نموده است !!

در همین راستا متذکر میگردد در هیچیک از استاندرادهای بین المللی در سطح جهان تاریخ مصرف مشخصی برای آبهای بسته بندی مشخص و ثبت نشده است که علت این امر امکان نگهداری محصولات مذکور برای یکسال ؛ دو سال و حتی بیشتر مشروط به نگهداری مطلوب ، عدم باز شدن پلمب درب ، و البته کیفیت نهایی آب درون بطری می باشد و تاریخ مصرف یکسال که در حال حاضر در سطح جهان برای این محصولات استفاده میگردد کمترین زمان قابل مصرف است که توسط تولیدکنندگان رعایت میگردد ، لذا در ایران نیز همچون همه کشورهای جهان آبهای بسته بندی دارای تاریخ مصرف یکسال می باشند .

همچنین لازم به ذکر است که اساساُ در علم آب و تصفیه آب ماده ای تحت عنوان نگهدارنده و یا فرآیندی تحت عنوان نگهدارندگی آب وجود نداشته و آنچه که در تصفیه آبها به کار می رود تنها فرآیند ضدعفونی آب می باشد که برای این کار از ترکیباتی همچون ترکیبات کلردار ، تابش اشعه یو وی ، تزریق گاز ازن ، و .... استفاده میگردد ( روشهای مذکور حتی در تولید آبهای معدنی طبیعی نیز غیر مجاز می باشد و فقط باید از روشهای فیزیکی استفاده نمود ) و هیچیک از موارد مذکور به عنوان نگهدارنده تلقی نمیگردند و اساساُ استفاده از نگهدارنده ها در سایر رشته های صنایع غذایی همچون صنایع کنسرو رایج می باشد .

آنچه که در مقاله مذکور حاکی از بی اطلاعی و دانش کم نویسنده می باشد ادعای افزایش فلوراید به آبهای بسته بندی می باشد ، و این در حالیست که اساساُ حضور فلوراید در آبهای بسته بندی خود از محدودیتی جدی و قابل اهمیت برخوردار می باشد و چنانچه آبی حاوی مقادیر بیش از 2 میلیگیرم بر لیتر فلوراید باشد غیر قابل استفاده برای کودکان و شیرخواران می باشد که دلیل چنین منعی بروز عارضه فلوئوروزیس یا مخطط شدن دندانها و ناهنجاریهای اسکلتی به دلیل دریافت بیش از حد فلوراید می باشد و تولید کنندگانی که فلوراید محصولات آنها بیش از 2 میلیگرم در لیتر میباشد موظف به درج عبارت " برای کودکان مناسب نمی باشد " بر لیبل محصولات می باشند.

خوشبختانه آبهای زیر زمینی کشور عزیزمان ایران همگی از مقادیر استاندارد از فلوراید ( بطور معمول کمتر از 1 میلیگرم در لیتر ) برخوردار می باشند که نه تنها در محدوده استاندارد بین المللی قرار دارد بلکه میزان نیاز مصرف کننده به پارامتر مذکور که نقش موثر در استحکام مینای دندان دارد را نیز بر طرف می سازد ، لذا به جرات می توان گفت که نه در ایران بلکه در هیچ کجای جهان با هدف نگهدارندگی و افزایش تاریخ مصرف آب اقدام به افزایش فلوراید به آن نمی گردد  چراکه اساساُ نه تنها فلوراید چنین نقش و خاصیتی ندارد بلکه خود موجب بروز محدودیتها و نگرانیهایی در تولید محصولات میگردد ، لازم به ذکر است که برخی تصفیه خانه های شهری در سطح جهان که آب ورودی آنها عاری از فلوراید می باشد با هدف تامین فلوراید مورد نیاز کودکان در سنین رشد و استحکام مینای دندان و رشد اسکلتی آنان اقدام به افزایش فلوراید به جریان آب تصفیه شده در مقادیر استاندارد می نمایند و این در حالیست که انجام این امر نیز خود دارای مخالفانی می باشد و به همین سبب بسیاری از تصفیه خانه های جهان عملیات مذکور را نیز متوقف نموده اند .